تعیین دز جذبی ارگان‌های بیماران تحت سنتی‌گرافی کلیه با استفاده از روش دزیمتری MIRD

زمینه: اسکن کلیه یکی از روش‌های تشخیصی در مرکز پزشکی هسته‌ای برای تشخیص بیماری‌های کلیوی است، با تمام مزایای تصاویر پزشکی هسته‌ای بدون شک کار با مواد پرتوزا مشکلات متعددی را به همراه خواهد داشت، به همین علت اندازه‌گیری دز جذبی هر روش برای ارزیابی خطر و سود آن مفید است. هدف ما از انجام این مطالعه محاسبه دز جذبی ارگان کلیه‌ها، کبد، طحال و مثانه در سنتی‌گرافی کلیه بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه به هر یک از بیماران مقدار mCi ۱۰ رادیو داروی 99mTc-EC تزریق شد. تصویربرداری از بیماران توسط دوربین گاما، در مدت زمان‌های ۲، ۳۰، ۶۰، ۱۸۰ دقیقه بعد از تزریق به‌دست آمد، در هر یک از زمان‌ها با رسم ROI روی هر یک از ارگان‌ها و سپس با روش تلقیق نماها مقدار اکتیویته به‌دست آمد. در نهایت توسط روش MIRD مقدار دز جذبی محاسبه شد. یافته‌ها: دز جذبی به ازای اکتیویته تجویزی برای ارگان‌های کلیه‌ها، کبد، طحال و مثانه به ترتیب ۶۶/۰±۱۳، ۲۴/۰±۱/۲، ۳۸/۰±۲/۲، ۳/۳±۴۳/۳۳۵ میلی‌راد بر میلی‌کوری به‌دست آمد. نتیجه‌گیری: در این مطالعه مثانه ماکزیمم دز جذبی و کبد مینیمم دز جذبی را دریافت کردند. همچنین، نتایج به‌دست آمده در این مطالعه تطابق خوبی را با گزارش ICRP no.106 نشان دادند.